Alina Dragan

Gdy byłam tam pierwszy raz, ponad 25 lat temu, pomyślałam, że tak musi wyglądać raj. Jeżeli istnieje. W ubiegłym roku przyjechała moja przyjaciółka kochająca kwiaty i pojechałyśmy razem do Keukenhof, tak jak turystki z innego kraju, czyli z mapką i aparatem w ręku. To był mój drugi raz, była połowa kwietnia i rzeczywiście 'utonęłyśmy' w kwiatach i nektarowym zapachu hiacyntów. A teraz z Niedźwiedziem wybraliśmy się w dniu oficjalnego otwarcia, 23 marca. Ze względu na aurę nie wszystko jeszcze zakwitło na klombach, ale i tak ledwo daliśmy radę zobaczyć cudowne kompozycje w pawilonach i napatrzeć się na egzemplarze kwiatów, jakich nie znajdzie się w żadnym sklepie w Holandii.
(Dalej…)

Mam pisać? Pisz... mówią znajomi. Powinnam, dla przejrzystości opisów, podzielić nowe wpisy na te z Amsterdamu i z mojego lasu. Tylko jaki on tam mój?. Tatuś był leśniczym, no to ja jestem córką leśniczego. W Holandii to robi wrażenie, za każdym razem, gdy komuś o tym mówię widzę zachwyt w oczach. W Polsce tak nie było. Dzieci w szkole przedrzeźniały mnie mówiąc, że jestem z lasu i że jestem trochę dzika. Może byłam, w końcu moim ulubionym jedzeniem była wtedy wątróbka z dzika.
(Dalej…)

OK, nie będę się usprawiedliwiała, dlaczego tak długo nic nie pisałam. Nie umiem być systematyczna tak jak Niedźwiedź. On pisze pamiętniki od dziecka, ma wprawę, a ja owszem, też mam 'talent', ale bardziej do gadania. Gdy miałam 15/16 lat zaczęłam pisać wiersze. I już wtedy zauważyłam, że wena twórcza nawiedzała mnie tylko w chwilach, kiedy czułam się czymś zasmucona lub całkowicie rozczarowana. Następny okres twórczy dopadł mnie, gdy zamieszkałam w Amsterdamie.
(Dalej…)

Nie prowadzę pamiętnika, więc często nie jestem pewna, co się kiedy dokładnie wydarzyło. Tak mi się wydaje, że ostatni raz na Liście, na antenie Trójki wystąpiłam podczas plenerowego wydania ze Szklarskiej, w lipcu 2007 roku. Była to też ostatnia lista Niedźwiedzia przed pójściem do Złotych Przebojów, o czym wtedy prawie nikt nie wiedział. To był też moment, gdy podjęłam ważną dla siebie decyzję. Dotyczyła ona zakończenia mojego udziału w duecie Niedźwiecki-Dragan.
(Dalej…)

Taty nie ma od 1997 roku, a mama umarła cztery lata temu, nie odzyskując przytomności. Jak to jest naprawdę z tą świadomością tego nikt z nas nie wie. Bo brak reakcji nie oznacza chyba, że ktoś nie słyszy lub nic nie czuje. Leżała w szpitalu na neurologii i równo miesiąc od operacji 'organizm' zdecydował się zakończyć zmagania personelu szpitalnego z różnymi czynnościami, które nie dawały Jej nic poza utrzymywaniem pracy serca.
(Dalej…)

Utwór Dotana 'Home' jest od 4 tygodni na topie Mega Top 50 w Holandii! Tutaj wersja w połączeniu z radiową relacją z meczu Hiszpania - Holandia. Wciąż się wzruszam...
(Dalej…)

Dotrwałam do końca, przełączając się co jakiś czas na rejestracje występów z North Sea Jazz, który w ten week-end odbywał się w Rotterdamie. I w zasadzie wygrała drużyna na którą wielu stawiało. Nie stawiałam, bo miałam innych faworytów. Ale ogólnie było mnóstwo powodów do mruczenia. I jak mówią tutaj fachowcy... Niemcy wygrali zasłużenie.
(Dalej…)

Pomarańczowi wygrali z Brazylią, ale woleliby być dzisiaj w finale. I ich fani, czy ja też bym tak wolała, ale już medale wręczono za trzecie miejsce. Rozumiem ich rozczarowanie. Nawet jeżeli nikt się nie spodziewał, że tak daleko zajdą to jednak żal...
(Dalej…)

... i nie przestałam nią być! Nie oglądałam rzutów karnych, bo po co? Gdy poznałam wynik meczu razem z 9 milionami 'współoglądających' ogarnęła mną bezsilność, ale co się wydarzyło się nie odwróci. Jestem szczęśliwa, że Pomarańczowi dostarczyli mi tyle pozytywnych emocji. I byłoby cudownie, gdyby wygrali z Argentyną, ale nie wygrali. Rzuty karne to dramat na boisku!
(Dalej…)

.. mecz wciąż trwa. I wygląda na to, że będą rzuty karne. Dobrze, że w kredensie jest jeszcze butelka prawdziwego szampana.
(Dalej…)

Będzie dodatkowy czas gry. Dwa razy po 15 minut.
(Dalej…)

… że dla relaksu posłucham muzyki na słuchawkach i będę obserwowała z boku ekran telewizora. To nawet ciekawe. Słucham i oglądam Tove Lo w utworze ‘Stay High’. Ponad 19 milionów ludzi widziało ten teledysk to może mnie też przyniesie ukojenie.
(Dalej…)

Zaczęłam jeść chipsy (tak to się pisze?). Nie jadam chipsów. Nie znoszę chipsów… a zjadłam już pół opakowania. Ponoć ta wersja jest upieczona z mniejszą ilością tłuszczu (z pewnością) i są z ekologicznych ziemniaków bez dodatków typu smakowite przyprawy czy sztuczne spulchniacze.
(Dalej…)

Piję wino i patrzę tylko jednym okiem. Za chwilę koniec pierwszej części meczu. Biegają, zderzają się, ale Holandia miała ciężko, bo Argentyna się intensywnie broni. Ogromny spektakl to nie był, bardziej badanie przeciwnika. I prawdziwych szans jeszcze nie było z obu stron.
(Dalej…)

Jeszcze kilka przemyśleń o wczorajszym filetowaniu Brazylii przez Niemców. Jak nigdy do tej pory siedziałam twardo przed telewizorem i byłam prawie pewna, że Brazylia dokopie Niemcom. Nie wiem z czego ta moja prawie pewność wynikała, ale może to być rezultat małej znajomości tej dyscypliny.
(Dalej…)

Messi, Messi, Messi… straszą nim od momentu, gdy okazało się, że następnym przeciwnikiem Holandii będzie Argentyna. Nawet, jeżeli on taki mocny, utalentowany i ma wszystko to, czego wielu innym graczom brakuje to jednak samym Messi nie wygra się meczu. A może?
(Dalej…)

Jak to nic nie można przewidzieć. Wygrali! Pomarańczowi przechodzą dalej. Nie sadzę, że pomogło w tym boa, które zawinęłam sobie wokół szyi w drugiej części meczu.
(Dalej…)

Druga część meczu zaczęła się jakoś tak bałaganiarsko i poszłam umyć naczynia po obiedzie. Tak, aby oszczędzić osłabione już nerwy i nie wypić za szybko wina. Gdy wróciłam była ‘cooling break’, a potem już było dla mnie za nerwowo. To nie jest tak, że nie wierze w Holendrów. Po prostu piłkarze z Meksyku latają jak strzały po boisku. Skąd oni mają tę energię. No i...
(Dalej…)

Oglądamy mecz Holandia Meksyk. Tak, to ten, po którym jedna z drużyn jedzie do domu. Widziałam jak Meksyk grał z Brazylią i czasami wydawało mi się, że gra jest przyspieszona przez jakieś urządzenia w studiu nadawczym. A przy częstym ataku Brazylii na bramkę Meksyku miałam wrażenie, że bramkarz się poszerza i strzelające w jego kierunku piłki odbijały się o niego jak o szafę. Cudownie inny to był mecz niż te, do których przywykliśmy w Europie. Tamci piłkarze mają lepszą kondycje, nie pocą się tak jak Europejczycy i jest ich jakby więcej na boisku.
(Dalej…)

Jechałyśmy tym samym tramwajem w Amsterdamie. Tramwajem nr 4. Siedziała na pojedynczym siedzeniu, a ja stałam obok. Pewnie nie zwróciłabym na nią uwagi, gdyby nagle nie zaczęła się przygotowywać do wysiadki na najbliższym przystanku. Była szczupłą, piękną kobietą … chyba pod siedemdziesiątkę.
(Dalej…)