Alina Dragan

Od czasu, gdy zamieszkałam w Amsterdamie był jedną z najbardziej wyrazistych postaci literackich pokazywanych w mediach. Gdyby mnie obudzono w środku nocy i zapytano o holenderskiego pisarza wypowiedziałabym na pewno jego nazwisko. Harry Mulisch (83) zmarł ponad tydzień temu, a w sobotę odbył się Jego pogrzeb. Obejrzałam uroczystości pożegnalne w telewizji. Byłam bardzo wzruszona i płakałam tak, jakbym żegnała kogoś bardzo mi drogiego.

Nigdy się nie spotkaliśmy, chociaż jako mieszkaniec Amsterdamu często spacerował po mieście i bywał częścią miejskiego krajobrazu. Mam jednak wrażenie, że Go znałam, że był mi bliski... w końcu dużo o Nim wiem, tak jak się wie o znanych postaciach z życia publicznego. Nie wiem ile książek napisał, ale to jest wiedza encyklopedyczna do szybkiego zdobycia. Gorzej, że nie przeczytałam żadnej Jego noweli czy powieści. Wstyd mi, bo teraz będę chciała przeczytać 'Zamach' i kilka innych tytułów, ale to jest takie docenienie kogoś 'po śmierci'. Widziałam filmy, których scenariusze były oparte na Jego opowiadaniach, ale wiemy, że to nie to samo.

W telewizyjnych wspomnieniach wracano do Jego młodości i oczywiście do ostatniego okresu życia, gdy już nic nie pisał,... bo mu się nie chciało. Zapamiętałam fragment, w którym zapytano Go o śmierć i o to jak sobie wyobraża swoje odejście. Powiedział, że często o tym myślał, ale przecież może tak być, że on nigdy nie umrze. 'Oczywiście teraz wszyscy umierają, ale kto wie, być może za kilka miesięcy ktoś wynajdzie jakiś sposób, żebyśmy stali się nieśmiertelni.'

Nie doczekał, ale zostawił po sobie tak bogatą bibliotekę, że życia nam zabraknie, żeby te wszystkie książki przeczytać. No chyba, że ktoś wynajdzie...